Firma Microsoft wprowadziła na rynek pierwszą wersję swojego hypervisora – Hyper-V – w lipcu 2008 roku. Wraz z wydaniem Windows Server 2008 R2, jesienią 2009 roku, światło dzienne ujrzała wersja 2.0 wzbogacona m.in. o mechanizm Live Migration. Kolejne usprawnienia, Dynamic Memory i Remote FX, wprowadzono w lutym 2011 roku wraz z wydaniem dodatku Service Pack1 dla Windows Server 2008 R2. Wielu specjalistów jaki i obserwatorów rynku wirtualizacji serwerów zarzucało firmie z Redmond, że jej produkt rozwija się zbyt wolno i nie pozwala na wydajną wirtualizację środowisk klasy Enterprise. Sytuacja radykalnie zmieniła się we wrześniu br. wraz z premierą Windows Server 2012 i Hyper-V 3.0. Nowa odsłona hypervisora stanowi duży krok na przód.
Przyjrzyjmy się zatem nowym funkcjonalnościom i najistotniejszym unowocześnieniom Hyper-V w Windows Server 2012.
VHDX - nowy format dysków wirtualnych
W nowej wersji Hyper-V, poza dotychczas obsługiwanymi dyskami wirtualnymi w formacie VHD, wprowadzono obsługę nowego formatu - VHDX. Dyski w nowym formacie oferują znacznie większą pojemność niż dwuterabajtowe VHD i pozwalają na obsługę wirtualnych dysków o maksymalnym rozmiarze do 64 TB. Jednak powiększony rozmiar dysku to nie jedyne usprawnienie. VHDX może obsługiwać sektory o rozmiarze 4 KB i bloki 256 MB. Zmniejszony rozmiar sektorów przekłada się na mniejszą fragmentację a tym samym na wzrost wydajności. Zmieniona struktura pliku VHDX znacząco podnosi jego odporność na awarię sprzętową. Ponadto administratorzy mogą dopisywać własne informacje do metadanych. Dodano również możliwość konwersji starego formatu na VHDX, a także VHDX do VHD.
Wsparcie dla SMB 3.0
Technologia SMB 3.0 wprowadzona w Windows Server 2012 pozwala na przechowywanie maszyn wirtualnych Hyper-V na zasobach sieciowych. Składowanie VM na udziałach sieciowych obsługujących SMB 3.0 nie dotyczy tylko dysków VHDX, ale również VHD wraz ze snapshot’ami.
Taki wariant składowania jest zdecydowanie mniej kosztowny i łatwiejszy w konfiguracji niż iSCSI czy Fibre Channel. Przechowywanie na udziałach SMB jest przeznaczone przede wszystkim dla mniejszych środowisk, choć przy wykorzystaniu sprzętu wysokiej klasy może się sprawdzić w większych środowiskach.
Bezpośredni dostęp maszyny wirtualnej do Fibre Channel
W Hyper-V 3.0 maszyna wirtualna może być podłączona bezpośrednio do zasobów macierzy SAN. Dzięki temu istnieje możliwość wirtualizacji usług i aplikacji, które wymagają bezpośredniego dostępu do magazynu danych, opartego o Fibre Channel oraz tworzenia klastrów na poziomie systemów operacyjnych maszyn wirtualnych. By można było skorzystać z tej funkcjonalności host musi być wyposażony w interfejs HBA, jak również w sterowniku urządzenia musi być zaimplementowane wsparcie dla wirtualizacji (tzw. Virtual Fibre Channel).
Zaawansowane możliwości przenoszenia maszyn wirtualnych
Nowa wersja Hyper-V wprowadza znaczące usprawnienia w zakresie przenoszenia maszyn wirtualnych. Cały proces został uproszczony i jest bardziej niezawodny niż do tej pory.
Wprowadzono kontrolę poprawności konfiguracji w kreatorze Importu. Teraz już na poziomie kreatora użytkownik jest informowany o tym, które z elementów konfiguracji importowanej maszyny wirtualnej nie odpowiadają konfiguracji hosta. Tym samym kreator może poinformować użytkownika o braku zdefiniowanego odpowiedniego interfejsu sieciowego czy zbyt wielu przypisanych rdzeniach wirtualnych niż host jest w stanie obsłużyć. W trakcie importu można skorygować konfigurację i bez przeszkód kontynuować proces przenoszenia VM.
Istnieje możliwość importu skopiowanych maszyn z dowolnego katalogu bez wcześniejszego eksportu. Ponadto w sytuacji gdy do danego katalogu skopiowano pliki kilku maszyn, Kreator Importu pozwala na wskazanie pliku XML z konfiguracją konkretnej maszyny.
Można również wykonać częściowy eksport maszyny wirtualnej, tylko z wybranymi snapshotami.
Dynamic Memory
Mechanizm Dynamic Memory, pozwalający na inteligentne przydzielenia pamięci dla maszyn wirtualnych został wprowadzony wraz z dodatkiem SP1 dla Windows Server 2008 R2. W zależności od ustalonych limitów mogło jednak dojść do sytuacji, w której maszyna wirtualna po restarcie nie miała wystarczającej ilości pamięci, gdyż do uruchomienia wymagała większej jej ilości niż zdefiniowane minimum wystarczające do pracy. W nowej wersji Hyper-V wyeliminowano ten problem dzięki implementacji funkcjonalności Smart Paging, która zapewnia dostęp do odpowiedniej ilości pamięci, dzięki tymczasowemu wykorzystaniu zasobów dyskowych na kształt pliku wymiany.
