Tak się wtrącę ku potomności
Gdzieś tam w KB jest fajny artykuł o soketach i corach per soket, sprowadza się ostatecznie do stwierdzenia, że z punktu widzenia VM nie ma to znaczenia. Znaczenie ma to jednak z punktu widzenia serwera (ESXi). Obserwując pracę procesorów w VM możemy odnieść (mylne) wrażenie, że każdy core sam sobie Panem. Otóż tak nie jest, zawsze (!) wykonanie pojedynczej operacji w VM wymaga zsynchronizowania wszystkich przyznanych VM procesorów w ramach jednego taktu. Czyli mając serwer który ma 4 procesory po 16 jednostek każdy możemy w ramach tego serwera przyznać n VM np. po 8 procesorów i to będzie ok. W ramach taktu zawsze uda się zsynchronizować n razy 8 jednostek i nie zauważymy spadku (!) wydajności. Jeśli jednak mamy serwer z jednym procesorem i cztery jednostki to jeśli dwóm VM przyznamy po cztery procesory to w ramach jednego taktu pracuje tylko jedna VM a druga czeka. Oznacza to spadek wydajności lub przyśpieszenie procesora ponad miarę (co ostatecznie też może prowadzić do spadku wydajności). To dlatego zaleca się w wirtualizacji aby VM przyznawać jeden vCPU (i ewentualnie skalować w górę). Dzięki temu przy czterech fizycznych jednostka w ramach jednego taktu pracują cztery VM z jednym vCPU. Proste nie? To są blaski i cienie wirtualizacji