2. Microsoft Application Virtualization (App-V)
Rozwiązanie znane dzisiaj jako App-V, powstało w 2001 roku, pod okiem programistów firmy SoftwareWoW i nazwą SoftGrid. Pierwsze wersje SoftGrid były pisane jako oprogramowanie wieloplatformowe, pracowały na serwerze opartym o system Unix, na którym znajdował się webowy serwer Apache. Prace nad pierwszą wersją trwały w czasie, gdy firma nazywała się jeszcze SoftwareWoW. Wówczas przed uruchomieniem cała aplikacja musiała być przesłana do klienta, implementując również wszystkie potrzebne zmiany w rejestrze systemowym i usuwając w chwili opuszczenia aplikacji. Oficjalnie nigdy nie została wydana wersja SoftGrid oznaczona jako 1.0. W późniejszych latach firma zmieniła swoją nazwę z SoftwareWoW na Softricity. Zmiana nazwy firmy pokrywa się ze zmianą wersji tworzonego oprogramowania na 2.0. W tym czasie zbudowano od podstaw nowy program wraz z nową filozofią przesyłania aplikacji. Stworzony system plików SFT pozwolił na "poprawne" przesyłanie plików do klienta, odtąd nie było potrzeby przesyłania wszystkich plików, aby uruchomić aplikacje. Wersja 3.0, która ukazała się w 2003 roku wniosła przede wszystkim poprawę szybkości przesyłania aplikacji oraz przeprojektowany moduł izolujący aplikacje od innych.
W nowej wersji dodano również pełna integracja z usługą Active Directory pozwalając tym samym na udostępnianie programów określonym użytkownikom bądź grupom. W roku 2006 firma Softricity została wykupiona przez giganta z Redmond. Microsoft rozwija SoftGrid dokonując rebrandingu na App-V (od Application Virtualization) udostępnianego w ramach pakietu Microsoft Desktop Optimalization Pack. Obecnie Microsoft Application Virtualization dostępny jest w wersji 4.6 SP1.
3. Citrix XenApp
Kolejnym istotnym graczem na tym rynku jest firma Citrix, dysponująca swoim autorskim rozwiązaniem zapewniającym dostarczanie aplikacji użytkownikom. Technologia SBC (ang. server-based computing), bo o niej mowa to technologia w której aplikacja znajduje się na serwerze, na nim jest zarządzana oraz uruchamiana. Do klienta w takim przypadku przesyłany jest tylko interfejs graficzny danej aplikacji.
W 2001 roku Citrix Systems wydał MetaFrame "XP" w wersji 2.0, rozwiązanie bazujące na technologii SBC. Pozwalało ono potencjalnym użytkownikom zrezygnować z instalacji aplikacji lokalnie, a dawało możliwość przeniesienia ich na serwer. Główna wada tego rozwiązania wynikała z braku trybu offline. Mówiąc inaczej użytkownik chcąc pracować z daną aplikacja musiał utrzymywać połączenie sieciowe. Wynikały z tego sytuacje w których mimo tego, że aplikacja znajdowała się na serwerze, była również instalowana lokalnie na np. laptopach pracowników. W tym momencie nawiązała się nić współpracy między już wspomnianą firmą Softricity oraz Citrix. Softricity SoftGrid umożliwiał od 2003 pracę zwirtualizowanych aplikacji w trybie offline - bez konieczności podłączenia do sieci. Z racji na dobre relacje między firmami postanowiono połączyć korzyści płynące z obu rozwiązań. Firma Softricity udostępniła oprogramowanie Zero Touch, które integrowało sposób dystrybucji aplikacji przez SBC z możliwością wirtualizacji jakie dawał SoftGrid. Za pomocą interfejsu udostępnianego przez WWW administratorzy mogli określić, która aplikacja w jaki sposób ma zostać dostarczona. Współpraca ta jednak nie trwała długo ponieważ po nabyciu Softricity przez Microsoft oprogramowanie Zero Touch zostało wycofane i kooperacja obu firm została zakończona.
W roku 2005, firma Citrix Systems rozpoczęła prace nad projektem o kodowej nazwie Tarpon. Projekt Tarpon stanowił zestawienie technologii pozwalającej na tworzenie z aplikacji "paczek" oraz ich przesyłanie do klienta. Uruchamianie aplikacji odbywało się w obrębie AIE (ang. Citrix Application Isolation Environment) na komputerze klienta. Głównym powodem zapoczątkowania prac nad projektem było umożliwienie pracownikom mobilnym uruchamiania aplikacji nie będąc podłączonym do sieci. Ostatecznie Projekt Tarpon przerodził się w rozwiązanie Presentation Server 4.5, zaprezentowane po raz pierwszy w 2007 roku.
Jak widać na przykładzie firmy Citrix udostępniane rozwiązanie, które pierwotnie było rozwinięciem technologii terminalowej wielokrotnie zmieniało swoje nazewnictwo. To co pierwotnie nazywane było WinFrame później MetaFrame, Presentation Server ewoluowało do obecnie znanego XenApp (aktualna wersja stabilna to 6.5, wydana w sierpniu 2011 roku).
