Pojawiła się stabilna wersja LXC 1.0, otwartoźródłowego narzędzia rozwijanego na zasadach licencji GNU LGPL v.2.1, pozwalającego na stworzenie wirtualnych, odizolowanych kontenerów systemów Linux z własnymi procesami i warstwą sieciową. Wirtualne środowisko stworzone przy pomocy LXC można uruchomić na dowolnym serwerze linuksowym.
LXC (LinuX Containers) działa na podobnych zasadach jak OpenVZ i Linux-VServer. Rozwiązanie jako metoda wirtualizacji obejmuje niezależne komponenty, tzw. namespace i cgroups w jądrze oraz narzędzia do zarządzania lxc-tools (lub po prostu lxc).
Namespace służą do wirtualizacji właściwej, czyli ukrycia różnych elementów systemu pomiędzy sobą. Cgroups odpowiada za przydzielanie zasobów, a w konsekwencji kontroli wydajności. Te komponenty pozwalają narzędziom lxc-tool na stworzenie kontenerów, czyli maszyn wirtualnych.
Do najistotniejszych zmian wprowadzonych wraz z wydaniem LXC 1.0 należą:
• Obsłga w pełni nieuprzywilejowanych kontenerów
• Wsparcie dla klonowania i snapshotów kontenerów
• Stabilne publiczne API (liblxc1)
• Dowiązania API dla języków Python i Lua (w drzewie) oraz Go i Ruby (poza drzewem)
• System pamięci podręcznej (backingstore system) z obsługą standardowych katalogów, Btrfs, ZFS, LVM, AUFS, OverlayFS, itp.
• Tworzenia kontenerów w oparciu o centralnie wygenerowane obrazy
• Szablony ułatwiające tworzenie kontenerów z popularnymi dystrybucjami
• Zaktualizowana dokumentacja